Δεκαπενταύγουστος στο Κελλί της Αγίας Τριάδος

Το Άγιο Όρος είναι ένα μυστήριο. Όταν το επισκέπτεσαι, το μυστήριο φουντώνει ακόμη περισσότερο. Η ατμόσφαιρα, η πνευματικότητα, και η έκδηλη παρουσία της Παναγίας με ένα συναίσθημα τόσο χαρακτηριστικό. Είναι ένα συναίσθημα Διαρκούς Παρουσίας πάνω από το κεφάλι σου, Αγαλλίασης, Ήρεμης Προστασίας, το νιώθεις σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου πράξη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κατάλληλος τρόπος να το αποδόσεις με λόγια. Ίσως γιατί περισσότερο είναι ένα βίωμα. Μια Ήρεμη Προστασία που ξέρεις πώς ότι κι αν κάνεις έχεις έναν προστάτη-βοηθό πάνω από το κεφάλι σου και δεν πρόκειται να χαθείς, δεν θα σου συμβεί τίποτα κακό.

Τελευταία φορά που βρέθηκα στο Άγιο Όρος, ήταν τον περασμένο Αύγουστο. Είχα την τύχη να φιλοξενηθώ μαζί με τον αδελφό μου την ημέρα της γιορτής της Μεγαλόχαρης στο Κελλί της Αγίας Τριάδος από τον Πατέρα Νείλο. Την ίδια ημέρα πήγαμε με τα πόδια στη Ιερά Μονή Ιβήρων για να προσκυνήσουμε την εικόνα της Παναγίας της Πορταριάτισσας. Στο δρόμο αντίκρυσα ένα θέαμα απίστευτο και πανέμορφο. Πάνω από την υψηλότερη κορυφή του Άθω υπήρχε ένα στρογγυλό συννεφάκι που περιέβαλλε την κορυφή. "Αυτό μου, λέει ο αδελφός μου, είναι το Καπελάκι της Παναγίας. Θα δεις ότι σε ολόκληρο τον ορίζοντα δεν υπάρχει ίχνος σύννεφου, (πράγματι ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος). Τις προηγούμενες ημέρες δεν είχε βγει, βγήκε σήμερα που είναι η γιορτή της..."

Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα σε Κελλί και η εμπειρία ήταν εκπληκτική. Ο Πατέρας Νείλος έχει αφιερωθεί στο Θεό αλλά δεν σταματάει ούτε στιγμή να καθοδηγεί πνευματικά τους ανθρώπους που βρίσκονται έξω στην κοινωνία. Το τηλέφωνό του χτυπάει διαρκώς. Κι εκείνος απαντάει στους πολλούς που τον ρωτούν για ένα σωρό πράγματα και ένα σωρό προβλήματα. "Είναι εύκολο να ενδώσεις στον πειρασμό και να εγκαταλείψεις την προσπάθεια, μου λέει. Υπάρχουν πολλοί Μοναχοί που μέσω του ίντερνετ παρασύρθηκαν και εγκατέλειψαν τον Μοναχισμό. Τι νομίζεις, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος έστω και Μοναχός για να ξεφύγει...". Ο Πατέρας Νείλος είναι 35 χρονών και καλλιεργεί το μποστάνι έξω από το Κελλί που έχει όλα τα λαχανικά και τα φρούτα που θάθελε κάποιος για να τραφεί σωστά. Ο Πατέρας Νείλος μας φιλοξένησε δύο μέρες. Μαγείρευε για μας φακές, αρακά, πατάτες. Το καρπούζι από το περιβόλι του ήταν το πιο γλυκό που έχω φάει...

Το βράδι στη βεράντα του κελιού ένας ολόαστρος ουρανός, μοναδικό θέαμα με τους διάττοντες αστέρες να πέφτουν κάθε λίγο και λιγάκι και συζητήσεις για θέματα και προβλήματα της ζωής. Μέσα στο Κελλί βρίσκεται μια πανέμορφη εκκλησία όπου εκεί γίνονται οι προσευχές και οι παρακλήσεις.

Στο Άγιο Όρος είχα πάει δύο φορές πιο πριν. Είχα φιλοξενηθεί στην Ιερά Μονή του Βατοπεδίου, αυτή τη φορά όμως μετά από μια μέρα παραμονής στη Μονή κατευθύνθηκα στο Κελλί της Αγίας Τριάδος. Ο Πατέρας Νείλος έχει ένα τρακτέρ για να καλύπτει τις μεταφορικές και αγροτικές ανάγκες του. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό σημείωμα για αυτό που συνάντησα σ' αυτή μου την επίσκεψη...

Η αγκαλιά της φύσης

Kοίταξα έξω από το παράθυρό μου. Σε κάτι αγριόχορτα που είχαν φυτρώσει στην αυλή, μια ακρίδα ήταν αγκαλιασμένη με το κλωνάρι. Έμεινα εκστασιασμένος με τον τρόπο που αγκάλιαζε το φυτό. Ήταν από τις πιο τρυφερές σκηνές που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Έβγαλα τη μηχανή και τη φωτογράφισα. Η ακρίδα παρέμενε αγκαλιασμένη με το φυτό μέρες ολόκληρες, αλλάζοντας στάση που και που. Τι κι αν ο άνεμος πολλές φορές κλυδώνιζε το φυτό, τι κι αν το φως από γραφείο μου τη θάμπωνε και το άνοιγμα του παραθύρου στο πλησίασμά μου την έκανε να νιώθει άβολα. Αυτή εκεί, ακλόνητη. Αν πιστεύετε ότι δεν υπάρχει έρωτας στη φύση, σας αφιερώνω αυτή τη φωτογραφία.

Πετούν καθώς κοιμούνται

Ένας καλός φίλος, ο Νίκος Δ., μου έστειλε ένα κείμενο για τις σταχτάρες. Οι σταχτάρες είναι αποδημητικά πουλιά που μοιάζουν με τα χελιδόνια. Με μεγάλη χαρά το παραθέτω:
1. Oι σταχτάρες όπως και τα χελιδόνια είναι αποδημητικά πουλιά που μας επισκέπτονται με τον ερχομό της άνοιξης για μερικούς μήνες και γύρω στα τέλη Ιουνίου επιστρέφουν στην Αφρική για το υπόλοιπο του έτους.
2. Οι σταχτάρες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους πετώντας αφού έχουν τη δυνατότητα να πετούν καθώς κοιμούνται αφού ένα μέρος του εγκεφάλου τους συνεχίζει να δουλεύει.
3. Προσγειώνονται μόνο για να χτίσουν φωλιές και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Μπορούν να πετάξουν σε πολύ μεγάλα ύψη και δεν χάνουν ποτέ τον προσανατολισμό τους.
Έχουν πολύ μικρά πόδια, δεν μπορούν να περπατήσουν στο έδαφος ούτε να πετάξουν αν πέσουν σ’ αυτό. Χτίζουν τις φωλιές τους σε κάθετες επιφάνειες ούτως ώστε όταν βγαίνουν από τη φωλιά τους καθώς πέφτουν στο κενό να μπορούν να πετάξουν.
4. Επιστρέφουν στο ίδιο μέρος κάθε χρόνο.
Τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής τους δεν ζευγαρώνουν, άρα αυτό το διάστημα πετούν ασταμάτητα.
5. Οι σταχτάρες όπως και τα χελιδόνια τρέφονται με έντομα. Όταν πρόκειται να ταΐσουν τα μικρά τους αποθηκεύουν τα έντομα που μαζεύουν σε μια ειδική θήκη στο λαιμό τους και όταν φτάσουν στη φωλιά τα δίνουν τα παιδιά τους.Οι σταχτάρες μπορούν να ζήσουν μέχρι και 21 χρόνια. Έχουν μια πολύ χαρακτηριστική φωνή που μπορεί να ακουστεί ιδιαίτερα γύρω στη δύση του ήλιου. Για να τις ακούσετε πηγαίνετε στο http://www.springalive.net/audio/swift.wav

Η φύση ανατροφοδοτείται

Ένα μικροσκοπικό έντομο, όχι μεγαλύτερο από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης, ζει πάνω στο ράμφος ενός κολιμπρί (το πτηνό που βλέπετε στη φωτογραφία). Καθώς το κολιμπρί πλησιάζει ένα λουλούδι με την κατάλληλη μυρωδιά, το έντομο τρέχει (γρήγορα!) στην άκρη του ράμφους και πηδά στο λουλούδι, χρησιμοποιώντας το κολιμπρί σαν το ιδιωτικό του τζετ! Στα οικοσυστήματα της φύσης, τα είδη ζουν το ένα μέσα στο άλλο, και στηρίζονται το ένα στο άλλο για την επιβίωσή τους. Το απόσπασμα είναι παρμένο από το βιβλίο του Τζέιμς Ρέντφιλντ Οδηγός των 9 επιγνώσεων της Ουράνιας Προφητείας.

Προς Χρήστο Γ.

Φίλε Χρήστο, πραγματικά ομόρφυνες τη μέρα μου με τις παρατηρήσεις σου για τα blog που έχω φτιάξει. Να είσαι πάντα καλά.

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας

Ένα ποίημα που έχει ομορφύνει την ημέρα μου πάρα πολλές φορές, είναι του Καλίλ Γκιμπράν που λέει τα παρακάτω:
"Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Ερχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας , αλλά όχι απο σας, και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας. Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες. Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους, Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του Αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας."
Σ' ευχαριστώ Καλίλ, για την σπιρτάδα του πνεύματός σου.